Ze względu na to, że produkty Termy są sprzedawane poza granicami Polski, niektóre z grzałek muszą mieć inną wtyczkę kabla zasilającego. Z czego wynikają różnice między wtyczkami?
Elektryczność została wprowadzana do domów z końcem dziewiętnastego wieku. W tamtych czasach używana była ona jedynie do zasilania domowego oświetlenia. Przewody były prowadzone w ścianach na których znajdowały się jedynie włączniki. Na początku dwudziestego wieku zaczęto produkować urządenia elektryczne ułatwiające domową pracę. Z tego powodu zaistniała konieczność stworzenia możliwości przyłączenia tych urządzeń do instalacji elektrycznej. Ze względu na to, że producenci zwykle sprzedawali swoje produkty w obrębie swoich państw, nikt nie przejmował się stworzeniem standardu podłączenia zasilającego. Ówczesne urządzenia były również masywne i nie istaniała konieczność przystosowywania instlalacji dla przyjezdnych z zagranicy gości, gdyż nikt nie podróżował z urządzeniami elektrycznymi. Wraz z upływem lat urządzenia elektryczne stawały się coraz bardziej mobilne i rynek tych urządzeń z lokalnego, zamienił się w rynek międzynarodowy. Jednak ówczesne międzynarodowe konflikty i brak porozumienia nie pomagały w stworzeniu wspólnego standardu. Dopiero w latach pięćdziesiątych zaczęto dyskutować nt. tej sprawy. Jednak było już zbyt późno - tysiące kilometrów instalacji z różnym rodzajem gniazdek zostało już wykonanych i nikt nie chciał ponosić kosztów przebudowy, celem satysfakcji międzynarowych standarów.
Obecnie na świecie jest 14 typów wtyczek. Oznaczane są one kolejnymi literami alfabetu (od A do N). W tym artykule przedstawimy jedynie te, które dotyczą aktualnych i potencjalnych rynków Termy.
Wtyczka typu E (na lewym rysunku) to używana powszechnie w Polsce wtyczka dla urządzeń w I klasie izolacji. Posiada dwa bolce (o rozstawie 19 mm) i otwór na bolec uziemiający. Standard ten obowiązuje w kilku europejskich krajach, m.in. w Polsce, Francji, Czechach, Słowacji, Belgii.
Wtyczka typu F (na prawym rysunku) zwana jest również wtyczką Schuko. Jest ona używana dla urządzeń w I klasie izolacji. Podobnie jak wtyczka typu E, posiada ona dwa bolce odległe od siebie o 19mm. W tej wtyczce połączenie z uziemieniem jest realizowane poprzez dwie blaszki, znajdujące się na szczycie i na dole wtyczki. Ten standard jest powszechniejszy w Europie. Stososowany jest m.in. w Niemczech, Skandynawii, Hiszpanii, Portugalii, Europie Południowej, Turcjii, Ukrainie, krajach nadbałtyckich, Rosji.
Wtyczka CEE7/7 (na dolnym rysunku) jest wtyczką łączącą standardy wtyczki typu E i wtyczki typu F. Posiada ona dwa bolce o rozstawie 19mm i realizację uziemnienia z wtyczek typu E i typu F. Ze względu na swoją uniwersalność znakomita większość producentów produkująca swoje produkty na rynek europejski, wyposaża swoje produkty właśnię w tę wtyczkę.
Należy pamiętać, że te wtyczki można jedynie podłączać do gniazdek zapewniających uziemienie! Fakt, że wtyczka pasuje do innego gniazdka, nie zapewnia bezpieczeństwa pracy!
Wtyczka typu J (na lewym rysunku) jest wtyczką dla urządzeń w I klasie izolacji. Posiada dwa bolce o rozstawie 19mm. Jednak w przypadku tej wtyczki połączenie z przewodem uziemiającym, jest realizowane poprzez dodatkowy bolec usytuowany powyżej dwóch pozostałych. Wtyczka ta jest używana w Szwajcarii, stąd wtyczka typu J nazywana jest często wtyczką szwajcarską.
Bardzo podobna jest do niej wtyczka typu K (na prawym rysunku). Jest ona przeznaczona dla urządzeń w I klasie izolacji. Posiada dwa bolce o rozstawie 19mm oraz bolec do połączenia z uziemieniem. Jednak w przypadku tej wtyczki bolec uzieiemiający znajduje się w linii z bolcami zasilającymi. Wtyczka ta stosowana jest we Włoszech.
Wtyczka typu C (nazywana często Europlug) jest stosowaną w niemal całej Europie wtyczką dla urządzeń w II klasie izolacji. Podobnie jak wtyczki typu E, F, J i K, wtyczka typu C posiada dwa bolce rozstawione o 19mm. Wtyczka nie posiada żadnej metody podłączenia do przewodu uziemiającego. Ze względu na brak konieczności podłączenia do uziemienia, wtyczkę tę można podłączać do gniazdek na wtyczki typu E, F, J i K - a więc do niemal wszystkich europejskich gniazdek. Wtyczka ta występuje w dwóch wariantach, jak przedstawiono na rysunkach obok.
Wtyczka typu G jest wtyczką dla urządzeń w I klasie izolacji. Posiada ona 3 prostokątne ostrza ułożone w trójkąt (wszystkie blaszki są tak samo od siebie odległe). Wtyczka tego typu zawiera wbudowany bezpiecznik (jego wartość dobiera się w zależności od przeznaczenia urządzenia). Wtyczek tego typu używa się w Wielkiej Brytanii i Irlandii, stąd wtyczka typu G jest nazywana wtyczką brytyjską lub angielską.
Wtyczka typu A (na lewym rysunku) jest wtyczką dla urządzeń w II klasie izolacji. Wtyczka posiada dwie płaskie blaszki. Blaszki na końcach posiadają niewielkie otwory. Służą one do lepszego mocowania wtyczki w gniazdko (w gniazdku znajdują się wypuklenia, które wchodzą w otwory).
Wtyczka typu B (na prawym rysunku) jest wtyczką dla urządzeń w I klasie izolacji. Posiada ona dwie blaszki (jak wtyczka typu A) i dodatkowy bolec służący do podłączenia do uziemienia.
Wtyczki typu A i typu B są używane w Ameryce Północnej i Japonii. Wtyczki amerykańskie różnią się jednak nieco od japońskich. We wtyczkach japońskich obie blaszki są identyczne, natomiast w przypadku wtyczki amerykańskiej jedna blaska jest nieco szersza od drugiej.
Powyższa lista pokrywa wszystkie rodzaje wtyczek używanych z produktami Termy. Znajomość ich cech, podobieństw i różnic między nimi z pewnością pozwoli rozwiać wątpliwości nawet najbardziej dociekliwych Partnerów, jak również przyda się w podróżowaniu. Poniżej dołączono mapę świata z podziałem na stosowane w danych krajach typy wtyczek.